Wat is een paniekaanval? En, hoe voelt een paniekaanval?
Wat is een paniekaanval? En hoe voelt het om een paniekaanval te ervaren? Misschien ken je iemand die kampt met paniekaanvallen, of misschien heeft laatst de dokter tegen jou gezegd dat je een paniekaanval had, maar snap je het nog niet goed. In dit artikel geef ik eerst kort informatie over wat een paniekaanval is. Daarna laat ik je een blogbericht lezen, dat ik zelf 4 jaar geleden heb geschreven, toen ik kampte met een paniekstoornis. Een paniekstoornis kenmerkt zich door herhalende paniekaanvallen en de angst voor een volgende paniekaanval.

​Laat ik eerst kort even bespreken wat we verstaan onder een paniekaanval.

Wat is een paniekaanval?

Een paniekaanval is een lichamelijke reactie van angst. Een paniekaanval ontstaat omdat jouw lichaam denkt in gevaar te zijn, en daardoor het fight/flight/freeze systeem actief maakt. Daardoor ga je sneller ademen, vernauwen je bloedvaten, en verhoogt je hartslag. 

Echter is het bij een paniekaanval zo dat je niet daadwerkelijk in gevaar bent, alleen je lichaam reageert alsof je in gevaar bent. Doordat je door het sneller ademen meer zuurstof in je lichaam krijgt en CO2 zich ophoopt, kun je je duizelig gaan voelen en een drukkende pijn op je borst ervaren.

Moet je je voorstellen dat je over straat loopt, en ineens voel je je hart tekeer gaan, je voelt je duizelig, en er ontstaat een druk op je borst. Je snapt niet wat er aan de hand is, maar het gevoel gaat niet weg. Daardoor word je bang: wat is er aan de hand met mijn lichaam? Je krijgt het gevoel dat je flauw valt, gek wordt of misschien wel dood gaat. 

Dat is een paniekaanval. Jouw lichaam reageert op gevaar dat er niet is, waarna jij vervolgens bang wordt door de plotse vreemde symptomen van jouw lichaam. Zie de video hieronder voor een visuele uitleg van dit systeem.
(tekst gaat verder onder de video)

Hoe voelt het om een paniekaanval te hebben?

Hieronder lees je een blogbericht, dat ik schreef in de tijd dat ik veel paniekaanvallen had.
​
13 oktober 2016, 20:10

Ik heb besloten te schrijven. Te schrijven over mijn gevoel, over mijn innerlijke woelen.

Ongeveer anderhalve maand geleden heb ik een paniekstoornis ontwikkeld.
Wat ik wil uitleggen is wat deze paniekstoornis met mij doet. Hoe het mij veranderd heeft en nog steeds verandert.

Mijn eerste week weer naar school dit jaar: een totale hel. Alles was eng. Letterlijk álles, was eng. Ik liep namelijk al twee maanden met een niet-ophoudende duizeligheid. En nu moest ik weer op eigen benen staan. Je wordt wakker en je bent bang. Bang om flauw te vallen, bang  om dood te gaan, maar meest van alles bang om jezelf te verliezen. Na een aantal paniekaanvallen gehad te hebben, zie je alles in het licht van paniek. Naar school toe fietsen: wat als ik mezelf verlies en overreden wordt? Wat als ik van mijn fiets val? Kom ik de heuvel wel op? Straks krijg ik niet genoeg adem. Alleen deze gedachtes al, kunnen leiden tot een paniekaanval.

Wat gebeurt er dan, in zo’n paniekaanval? Elke aanval is weer anders heb ik gemerkt, de enige overeenkomst is dat ze altijd ontzettend slopend en vermoeiend zijn.

Je staat op uit bed, en ineens voel je je duizelig. De kamer draait om je heen, en dat gevoel gaat niet weg. Je hart gaat sneller kloppen. Je voelt dat je geen grip hebt op je eigen lichaam. Dit is niet normaal denk je, dit moet stoppen. Je probeert op te staan, maar ook dat lukt niet echt, omdat je geen idee hebt waar boven en onder is. Je gaat liggen en hoopt dat het snel over gaat. Intussen ben je bang, wat gebeurt er met me? Wat is er mis met mijn lichaam? De kamer draait nog steeds en het voelt alsof al de energie uit je lichaam stroomt. Je lichaam voelt verlamd, het kost moeite te bewegen, en jezelf aanraken voelt hetzelfde als het aanraken van de lakens. Dan komt de echte paniek. Zit ik nog in mijn lichaam? Waarom voel ik mezelf niet meer? Waar ben ik? Je begint om je heen te slaan, om te hopen dat je terug kan komen in de realiteit. Het verschil tussen jezelf en de omgeving is totaal wazig: er is geen duidelijk verschil meer tussen jij en het bed. Je bent compleet de controle over jezelf kwijt. Het enige wat je nog wilt is weg. Weg uit dit gevoel, weg uit deze situatie.
​
En daar zit het hem nou juist: zolang je de situatie weg wilt, wordt hij erger. Maar de situatie accepteren, dat lijkt onmogelijk.
Een paniekaanval kan dus allesoverspoelend zijn. Het neem je hele gedachtenwereld over. Voor naasten kan dat moeilijk te begrijpen zijn, en dat maakt het ook lastig om steun te geven. Bekijk vooral de video hieronder als je wilt leren hoe je iemand kan steunen die een paniekaanval heeft.

tekst gaat verder onder de video.

Loop jij al enige tijd rond met paniekaanvallen? Zoek dan professionele hulp. Paniekaanvallen zijn in 80% van de gevallen goed te behandelen, maar blijf je ermee door lopen zonder er iets aan te doen, kan het je hele leven drastisch gaan beperken.

Herken jij jezelf in dit artikel en zoek je professionele hulp? Stuur me dan hier een bericht om een intake gesprek in te plannen. ​

​Geschreven door Lies van Roermund
  •